ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΟΙΑ «ΧΕΡΙΑ» ΣΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ …ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ…ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΤΕΞΕΙΣ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ, ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΙΑ, ΤΟ ΑΔΙΚΟ, ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ….ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ…ΘΑ ΜΕ ΥΠΟΔΕΧΤΕΙΣ, ΘΑ ΜΕ ΦΙΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΠΑΜΕ ΝΑ ΤΡΕΞΟΥΜΕ….ΚΑΙ ΑΣ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΟΙΤΑΝΕ ΟΤΙ ΣΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ ΜΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΚΡΥΦΟ ΜΗΝΥΜΑ…
ΕΣΥ ΘΑ ΤΡΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΠΟΥ ΔΕ ΣΕ ΑΠΕΡΡΙΨΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΟΡΑ…ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕ ΕΣΠΡΩΞΑ ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΟ «ΚΑΤΩ» ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΜΟΥ ΕΠΑΝΩ ΣΟΥ…ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΟΙΑ «ΧΕΡΙΑ» ΣΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΕΝΩ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΟΤΙ ΤΡΕΧΩ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΟΥ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ ΝΑ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΑΚΟΜΑ ΠΟΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ, ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ…ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΠΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ….ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΒΑΡΥΝΑΝ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΜΟΥ…ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΝΑΩ ΠΙΑ…
ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΦΙΛΕ ΠΟΙΑ «ΧΕΡΙΑ» ΣΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΟΣΟ «ΛΙΓΟΣ» ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΟΥ…ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΓΕΜΙΖΕΙ ΘΟΡΥΒΟ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΣ….ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΓΙΑΤΙ ΕΚΡΥΨΕΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ…ΓΙΑΤΙ ΑΞΙΖΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ.
ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΣΟΥ ΟΤΑΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ….ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΩΣ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΕ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ….ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΜΗΠΩΣ ΜΠΟΡΕΣΩ ΚΑΙ ΠΩ ΤΑ ΣΩΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑΝ…ΚΑΙ ΕΡΘΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΝΑ ΤΡΕΞΟΥΜΕ ΠΟΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΓΩΙΣΜΟΥΣ ΜΑΣ…ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΠΟΝΑΜΕ ΔΙΠΟΔΟΙ ΚΑΙ ΤΕΤΡΑΠΟΔΟΙ ΜΑΖΙ….ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΓΩΝΑ ΟΠΟΥ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΟΥΤΣΑΙΝΤΕΡ…. ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΘΑ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΛΙΓΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ…ΚΑΙ ΘΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΥΠΗΡΞΕ ΦΑΝΤΑΧΤΕΡΑ ΓΑΛΑΖΙΟΣ…ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΠΙΑ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ……ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΟΙΑ «ΧΕΡΙΑ» ΣΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ…ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ…ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ, ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ, ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ… ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΑΝΟΙΞΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΘΑ ΜΕ ΛΥΓΙΣΕΙ….ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΑΜΕ ΝΑ ΤΡΕΞΟΥΜΕ ΦΙΛΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ…ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΙΑ ΕΓΩ…ΤΡΕΞΕ Forest ΤΡΕΞΕ….ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙΣ, ΜΑΘΕ ΜΟΥ ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΩΞΩ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΟΡΥΒΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ….ΚΑΝΕ ΜΕ ΑΦΟΒΟ ΚΑΙ ΑΤΡΩΤΟ ΚΑΙ ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΑΣ, ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΣΩ ΣΟΥ,ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΦΤΑΣΩ ΑΛΛΑ ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΩ…ΤΡΕΞΕ Forest ΤΡΕΞΕ ΚΑΙ ΔΕΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΟΙΤΑΝΕ….*
ΦΙΛΕ ΕΦΥΓΕΣ ΝΩΡΙΣ….
ΕΣΥ ΘΑ ΤΡΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΠΟΥ ΔΕ ΣΕ ΑΠΕΡΡΙΨΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΟΡΑ…ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕ ΕΣΠΡΩΞΑ ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΟ «ΚΑΤΩ» ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΜΟΥ ΕΠΑΝΩ ΣΟΥ…ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΟΙΑ «ΧΕΡΙΑ» ΣΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΕΝΩ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΟΤΙ ΤΡΕΧΩ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΟΥ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ ΝΑ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΑΚΟΜΑ ΠΟΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ, ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ…ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΠΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ….ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΒΑΡΥΝΑΝ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΜΟΥ…ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΝΑΩ ΠΙΑ…
ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΦΙΛΕ ΠΟΙΑ «ΧΕΡΙΑ» ΣΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΟΣΟ «ΛΙΓΟΣ» ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΟΥ…ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΓΕΜΙΖΕΙ ΘΟΡΥΒΟ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΣ….ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΓΙΑΤΙ ΕΚΡΥΨΕΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ…ΓΙΑΤΙ ΑΞΙΖΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ.
ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΣΟΥ ΟΤΑΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ….ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΩΣ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΕ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ….ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΜΗΠΩΣ ΜΠΟΡΕΣΩ ΚΑΙ ΠΩ ΤΑ ΣΩΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑΝ…ΚΑΙ ΕΡΘΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΝΑ ΤΡΕΞΟΥΜΕ ΠΟΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΓΩΙΣΜΟΥΣ ΜΑΣ…ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΠΟΝΑΜΕ ΔΙΠΟΔΟΙ ΚΑΙ ΤΕΤΡΑΠΟΔΟΙ ΜΑΖΙ….ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΓΩΝΑ ΟΠΟΥ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΟΥΤΣΑΙΝΤΕΡ…. ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΘΑ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΛΙΓΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ…ΚΑΙ ΘΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΥΠΗΡΞΕ ΦΑΝΤΑΧΤΕΡΑ ΓΑΛΑΖΙΟΣ…ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΠΙΑ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ……ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΟΙΑ «ΧΕΡΙΑ» ΣΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ…ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ…ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ, ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ, ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ… ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΑΝΟΙΞΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΘΑ ΜΕ ΛΥΓΙΣΕΙ….ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΑΜΕ ΝΑ ΤΡΕΞΟΥΜΕ ΦΙΛΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ…ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΙΑ ΕΓΩ…ΤΡΕΞΕ Forest ΤΡΕΞΕ….ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙΣ, ΜΑΘΕ ΜΟΥ ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΩΞΩ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΟΡΥΒΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ….ΚΑΝΕ ΜΕ ΑΦΟΒΟ ΚΑΙ ΑΤΡΩΤΟ ΚΑΙ ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΑΣ, ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΣΩ ΣΟΥ,ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΦΤΑΣΩ ΑΛΛΑ ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΩ…ΤΡΕΞΕ Forest ΤΡΕΞΕ ΚΑΙ ΔΕΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΟΙΤΑΝΕ….*
ΦΙΛΕ ΕΦΥΓΕΣ ΝΩΡΙΣ….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου