"Πιστε μου φιλε" της Μαριας Μαυριδου Καλουδη απο την εφημερίδα ¨Οικολογία και Περιβάλλον"

Άμοιρε, πιστέ μου φίλε, στους δρόμους τριγυρνάς
και την φιλία στα μάτια των ανθρώπων ζητάς.
Σε βρήκα σε μιαν άκρη του δρόμου ν' αγκομαχάς.
Σε ρώτησα τι κάνεις και αν πονάς και εσύ μου απάντησες... πως μ' αγαπάς.
Και στο 'πα πιστέ μου φίλε, στον κήπο τους λακκούβες να μην τρυπάς.
Χαρούλες μην κάνεις και πάνω τους μην πηδάς.
Δέν ξέρουν πως αυτά είναι η δική σου έκφραση χαράς.
Ο κόμπος σου είπαν πως έφτασε στο χτένι, όταν σε είδαν μια παντόφλα να μασουλάς.
Και σε πέταξαν σε άγνωστους δρόμους
και μόνος και απεγνωσμένος το σπίτι που αγάπησες αναζητάς.
Όχι, δεν νοιάζονται που πεινάς.
Και στό 'πα φίλε, αν θέλεις να ζήσεις, τη φύση σου θα πρέπει να την ξεχνάς.
Να μη σκαλίζεις, να μη γαβγίζεις,να μάθεις να σιωπάς.
Να κάνεις στην άκρη, να μην τους λερώνεις,
ψύλους και τρίχες να μη τους κολλάς.
Άμοιρε φίλε, το οξυγόνο τους δεν πρέπει να σπαταλάς.
Η πόλη, οι δρόμοι, η σκόνη, το καυσαέριο στο σώμα σου που κουβαλάς,
οι βόμβες, η ραδιενέργεια, το νέφος, το άγχος, η μόλυνση,
όλα είναι έργα δικά τους, εσύ οφείλεις να τα τιμάς.
Άμοιρε, πιστέ μου φίλε, τη φόλα προσπέρνα, μην την ακουμπάς.
Την απονιά, την πείνα, το κρύο, την δίψα, να τ' αντέξεις,
διότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, που ίσως στο δρόμο σου να βρείς,
που αξίζουν να τους αγαπάς...